گزارش‌های رسمی و مطالعات اخیر نشان می‌دهد که در مناطق کلیدی کشاورزی، کمبود آب شیرین به مشکلی تبدیل شده است که نیاز به توجه فوری دارد. آیا فناوری در کشاورزی راه حل خواهد بود؟
سه واقعیت کلیدی که باید در نظر گرفته شود، شامل خشکسالی، مصرف کشاورزی با تنش آبی موجود و تخلیه سفره‌های آب زیرزمینی است. ترکیب این سه واقعیت، یک سناریوی خطر واقعی برای دسترسی به آب شیرین قابل مدیریت کشاورزی و حفاظت از امنیت غذایی نشان می‌دهد.
امروزه، حدود ۴۰ درصد از زمین‌های کشاورزی برای آبیاری به روش غرقابی وابسته هستند. این روش برای دهه‌ها هدف خود را برآورده می‌کرد، اما دیگر با چالش‌های فعلی همسو نیست. این روش ناکارآمد و پرهزینه است، نه تنها برای کشاورزان، بلکه برای کل جوامعی که به آب شیرین نیازمند هستند.
بهینه‌سازی آبیاری با هوش مصنوعی
از طریق هوش مصنوعی و کلان‌داده، می‌توان آبیاری در کشاورزی را بهینه کرد و بهره‌وری مصرف آب را بهبود بخشید. کشاورزان می‌توانند با در نظر گرفتن نوع محصول، شرایط آب و هوایی و ویژگی‌های خاک، زمان و میزان آبیاری را تعیین کنند. این امر منجر به استفاده کارآمدتر از آب، صرفه‌جویی در منابع و بهره‌وری بالاتر می‌شود. از سوی دیگر با سیستم‌های آبیاری کارآمد از کشاورزان در اتخاذ سیستم‌های مدرن تحت فشار که تلفات آب را به حداقل می‌رسانند و دقت را افزایش می‌دهند، حمایت می‌شود.
در حال حاضر، ترویج حفاظت از آب و همکاری برای راه‌اندازی ابتکاراتی در تغییر سیستم‌های آبیاری برای کشاورزان اقدامی ضروری است. این تلاش بخشی از گسترش یک مدل اقدام جمعی در حوزه‌های آبخیزداری با همکاری ذینفعان محلی و بین‌المللی برای ارائه راه‌حل‌های قابل اندازه‌گیری و مبتنی بر داده برای حفاظت از منابع آب است.
از طریق همکاری و نوآوری‌های فناوری، می‌توان امنیت و مدیریت آب را در تمام مناطقی که در معرض تهدید کمبود آب هستند، بهبود بخشید. سیاره زمین دهه‌هاست که سیگنال می‌دهد. زمان آن رسیده است که انسان قبل از اینکه خیلی دیر شود، در این خصوص تلاش ورزد .
