تحقیقات جدید آزمایشگاه دانشگاه نورث ایسترن، تصویر کامل‌تری از میزان آلودگی ارائه می‌دهد. مواد سمی پِر و پلی‌فلوروآلکیل، که با نام PFAS یا «مواد شیمیایی همیشگی» نیز شناخته می‌شوند، در همه چیز از چسب زخم و لباس گرفته تا آب و نخ دندان وجود دارند. با این حال، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که آنها به طور بالقوه گسترده‌تر از آن چیزی هستند که قبلاً تصور می‌شد.
آزمایشگاه پروژه PFAS حدود یک دهه است که در حال نقشه‌برداری از مکان‌های آلوده به «مواد شیمیایی همیشگی»، یک دسته کامل از مواد سمی، است. این کار به عنوان راهی برای پرداختن به بزرگترین مشکل پیرامون پاکسازی PFAS آغاز شد. محققان دریافتند که در ۹۴٪ از مکان‌های آلودگی شناخته شده، غلظت متوسط PFAS در آب‌های زیرزمینی بالاتر از سطوح نظارتی پذیرفته‌شده است.
مکان‌های آلودگی به چند دسته تقسیم شدند. فرودگاه‌ها، تأسیسات صنعتی، تأسیسات نظامی، فعالیت‌های آتش‌نشانی شهری و تصفیه‌خانه‌های زباله. محققان این پروژه توانستند تا حدی صنایع خاصی را که بیشتر با آلودگی PFAS مرتبط هستند، شناسایی کنند. تولیدکنندگان فلز و الکترونیک می‌توانند در این زمینه کمی بیشتر دقت کنند، یافتن منابع صنعتی آلودگی PFAS حیاتی است. تلاش‌ها برای مهار آلودگی PFAS انجام شده است، اما توجه عمدتاً به تصفیه‌خانه‌های آب معطوف شده است، نه به منابع صنعتی که «مواد شیمیایی همیشگی» از آنها سرچشمه می‌گیرند. بستن شیر PFAS از منبع شروع می‌شود و نمی‌توان سهم صنایع در آلودگی PFAS را نادیده گرفت.
