بنا بر اظهارات دکتر مارکوس برینکمن از محققان دانشگاه ساسکاچوان، سیل می‌تواند آلاینده‌های شیمیایی را در محیط زیست پخش کند و این امر می‌تواند بر سلامت انسان تأثیر بگذارد. سیل‌ها به طور فزاینده‌ای در سراسر جهان رایج و در حال تشدید هستند. اخیراً، جهان شاهد زخمی شدن بسیاری از مردم و مرگ ده‌ها نفر پس از سیلی سهمگین در اوایل ماه ژوئیه در یکی از شهرهای تگزاس بود.
در طول یک رویداد سیل اتفاقات زیادی رخ می‌دهد. تأثیرات مستقیم سیل مانند از دست دادن جان و خسارت مالی قابل مشاهده هستند، اما اتفاقات زیادی فراتر از آن رخ می‌دهد که واقعاً نمی‌توان دید. یکی از این موارد، سرریز شدن تصفیه‌خانه‌های فاضلاب است که می‌تواند عوامل بیماری‌زا و میکروب‌ها را آزاد کند، مورد دوم، آلاینده‌های شیمیایی موجود در رسوبات رودخانه است که ناگهان طغیان کرده و در سراسر محیط زیست توزیع می‌شوند.
برینکمن، متخصص سم‌شناسی محیط‌زیست و مدیر مرکز سم‌شناسی دانشگاه ساسکاچوان، معتقد است که آلاینده‌های موجود در کف رودخانه‌ها در لایه‌هایی که به عنوان رسوبات شناخته می‌شوند، اغلب مواد شیمیایی هستند که محققان دهه‌ها پیش به دلیل نگرانی‌های سم‌شناسی و به دلیل ارتباط آنها با بیماری، سرطان و نقص‌های مادرزادی، استفاده از آنها را متوقف کردند. اما وقتی این مواد شیمیایی در اثر سیل در محیط زیست روان می‌شوند، می‌توانند دوباره راه خود را به مزارع و حتی سیستم غذایی پیدا کنند.
دشت‌های سیلابی
استراتژی‌های فعلی مدیریت سیل بر نیاز به مناطقی که به عنوان دشت‌های سیلابی شناخته می‌شوند، تأکید دارند، جایی که آب سیل می‌تواند مهار شود و آسیب به شهرها و زیرساخت‌ها را به حداقل برساند. در برخی موارد، دشت‌های سیلابی شامل چراگاه‌هایی برای دام‌هایی مانند گاو هستند، به این معنی که مواد شیمیایی می‌توانند در طول یک رویداد سیل در این مزارع رسوب کنند.
اگر موج سیل از دشت‌های سیلابی عبور کند، مواد شیمیایی مضر رسوب می‌کنند. پس از آن، گاوها علف می‌خورند و این مواد شیمیایی می‌توانند به شیر و گاهی اوقات گوشت نیز راه پیدا کنند. این فعل و انفعالات واضح نیستند و باید نگران آن بود. ایده اصلی محققان این است که اگر دشت‌های سیلابی باز شود، از منظر کنترل سیل مشکلی نخواهد بود، اما اگر به مسائل آلودگی توجه شود، نتیجه‌ی معکوس می‌دهد و باعث آلودگی بیشتر زمین خواهد شد.
این تحقیق، راه‌حل‌های جالبی را ارائه داده و نیاز به همکاری در سطح ملی و بین‌المللی را نشان می‌دهد. از آنجایی که حذف آلاینده‌های شیمیایی پس از ورود به محیط زیست دشوار است، اگر نگوییم غیرممکن، راه‌حل‌ها برای کاهش آلودگی شیمیایی ناشی از سیل باید در سطح استراتژیک در برنامه دولت‌ها قرار گیرد. بخش‌هایی از قانون باید درنظر گرفته شود و چارچوب‌ها و دستورالعمل‌های حفاظت از سیل و مدیریت مواد شیمیایی باید سرمنشأ تصمیمات آینده برای حفاظت از محیط زیست و سلامت اقشار جامعه باشد.
