مساحت زمین‌های تحت تأثیر خشکسالی در ۱۲۰ سال گذشته دو برابر شده است. هزینه خشکسالی نیز به شدت افزایش یافته است. طبق گزارشات جدید، پیش‌بینی می‌شود که یک خشکسالی متوسط در سال ۲۰۳۵ حداقل ۳۵ درصد بیشتر از امروز هزینه داشته باشد.
خشکسالی‌ها باعث کاهش بهره‌وری فراتر از کشاورزی می‌شوند و بر تجارت، صنعت و تولید انرژی تأثیر می‌گذارند. از سال ۱۹۸۰، ۳۷ درصد از زمین‌های جهان کاهش قابل توجه رطوبت خاک را تجربه کرده‌اند. علاوه بر این، ۶۲ درصد از سفره‌های آب زیرزمینی تحت نظارت که بیش از ۷۵ درصد از برداشت‌های جهانی را تأمین می‌کنند، از سال ۲۰۰۰ تاکنون شاهد کاهش سطح آب‌های زیرزمینی بوده‌اند. تلفات انسانی خشکسالی نیز به همان اندازه شدید است، خشکسالی‌ها در مرگ و میر ناشی از بلایای طبیعی نقش دارند و فقر، نابرابری و آوارگی را تشدید می‌کنند.
برای پاسخ به خطرات فزاینده خشکسالی و کاهش اثرات آن بر امنیت غذایی، سلامت، انرژی، حمل و نقل، کشاورزی، صلح و امنیت، به اقدامات هماهنگ در سطوح مختلف دولت، بخش‌ها و کشورها نیاز است. راه‌حل‌های عملی برای مدیریت پایدار آب، اکوسیستم‌ها و زمین می‌تواند آسیب‌پذیری را کاهش دهد، آمادگی را افزایش دهد و اثرات اقتصادی خشکسالی را کم کند.
نوآوری‌ها در استفاده از آب، از جمله از طریق بازیافت و برداشت آب، می‌تواند برداشت آب توسط صنعت و تولید را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. کشت محصولات مقاوم به خشکسالی می‌تواند از طریق مشوق‌ها، همسوسازی و اقدامات نظارتی پیشرفت کند و سیستم‌های آبیاری کارآمدتر می‌توانند مصرف جهانی آب را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. استفاده پایدار از زمین و مدیریت اکوسیستم نیز نقش مهمی در تقویت تاب‌آوری طبیعی در برابر خشکسالی و حفاظت از خدمات ضروری اکوسیستم مرتبط با آب دارند.
