ذوب شدن یخچال های طبیعی زمین، یکی از بارزترین و چشمگیرترین شاخص های تأثیر گسترده تغییرات آب و هوایی بر اکوسیستم‌ها است. به گفته محققان، یخچال های طبیعی حاوی یخ هستند که می توانند هزاران سال قدمت داشته باشند و تصویری حیاتی از چگونگی تکامل تاریخ و سلامت زمین در طول زمان ارائه می‌دهند. به عبارت دیگر، یخچال‌ها یکی از با ارزش‌ترین ابزارهای انسان برای درک سلامت سیاره زمین، به‌ویژه در مواجهه با آب‌وهوای گرم‌تر است.
ذوب شدن یخچال‌ها باعث تغییر در تنوع زیستی و عملکرد اکوسیستم در زیست‌گاه‌های مختلف می‌شود. به دلیل گرم شدن آب و هوا، یخچال های طبیعی با سرعت بیشتری نسبت به هر مقطع دیگری در تاریخ ذوب می شوند و پیش بینی می شود تا سال 2050 در سراسر جهان یک سوم جرم خود را از دست دهند.
یخچال‌های طبیعی در خشکی تشکیل می‌شوند و زمانی که ذوب می‌شوند، به آرامی روان آب به رودخانه‌ها و نهرها می‌ریزد. با این حال، زمانی که یخچال‌های طبیعی به سرعت ذوب می‌شوند، رواناب عظیم آب بر اکوسیستم‌های محلی فشار وارد می‌کند، امنیت آب را برای مردم، گیاهان و جانوران کاهش می‌دهد و به بالا آمدن سطح دریاها منجر می شود. این روان آب ها، می توانند جریان های اقیانوسی را تغییر دهند و با الگوهای مخرب آب و هوای جهانی و فروپاشی ماهیگیری در سراسر جهان مرتبط هستند.
با توجه به اینکه سه چهارم آب شیرین زمین در یخچال‌های طبیعی ذخیره می‌شود، ذوب شدن سریع منجر به ناپدید شدن یا اختلال قابل توجه بسیاری از اکوسیستم‌ها و گونه‌های آبی می‌شود. این شامل تامین غذا، مناطق جستجوی علوفه و مناطق جفت‌گیری می‌شود و می‌تواند منجر به انقراض محلی شود. همچنین آینده پستاندارانی که از یخچال ها به عنوان پناهگاه یا مکان لانه سازی استفاده می کنند نیز نامشخص است. اساساً، عملکردهای متمایز انجام شده توسط یخچال‌ها ممکن است فرسایش یابد و منجر به تأثیرات طولانی مدت بر اکوسیستم ظریف کره زمین شود.
سازمان ملل متحد، سال 2025 را به عنوان سال بین المللی حفظ یخچال ها اعلام کرده است. این زمان فرصتی برای افزایش آگاهی جهانی در مورد نقش حیاتی یخچال ها در سیستم آب و هوا و چرخه هیدرولوژیکی و اثرات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی این تغییرات قریب الوقوع است.
