حذف میکروپلاستیک ها توسط عصاره بامیه و شنبلیله

مواد پشت رشته های لزج بامیه و ژل دانه های شنبلیله می توانند میکروپلاستیک ها را بهتر از پلیمرهای مصنوعی معمولی به دام بیندازند. محققان گزارش می دهند که عصاره های بامیه و شنبلیله تا 90 درصد میکروپلاستیک ها را در آب اقیانوس، آب شیرین و آب های زیرزمینی جذب و حذف کرده‌اند.

پلیمرهای رشته ای و چسبناک استخراج شده از بامیه برش خورده و دانه های مخلوط شنبلیله، میکروپلاستیک ها را در منابع مختلف آب به دام می اندازند. محققان همچنین در حال بررسی روش های غیر سمی و مبتنی بر گیاه برای جذب و حذف آلاینده ها از آب هستند. در یک مجموعه از اقدامات آزمایشگاهی، آنها دریافتند که پلیمرهای بامیه، شنبلیله و تمرهندی به میکروپلاستیک‌ها می‌چسبند. برای استخراج پلیمرهای چسبنده گیاه، تیم غلاف های بامیه برش خورده و دانه های شنبلیله را در ظروف جداگانه آب در یک شب خیس کردند. سپس، محققان عصاره های محلول را از هر محلول خارج کردند و آنها را به پودر خشک تبدیل کردند. تجزیه و تحلیل ها نشان داد که عصاره های پودر شده حاوی پلی ساکاریدها هستند که پلیمرهای طبیعی شناخته می‌شوند. آزمایشات اولیه در آب خالص حاوی میکروپلاستیک نشان داد که:

  • یک گرم از هر یک از پودرها در یک لیتر (یک لیتر) آب، میکروپلاستیک ها را به بهترین نحو به دام انداخته است.
  • عصاره خشک بامیه و شنبلیله به ترتیب 67 و 93 درصد از پلاستیک را در یک ساعت حذف کردند.
  • مخلوطی از قسمت های مساوی پودر بامیه و شنبلیله در عرض 30 دقیقه به حداکثر راندمان حذف (70%) رسید.
  • پلیمرهای طبیعی به طور قابل توجهی بهتر از پلیمر پلی آکریل آمید مصنوعی و تجاری موجود که در تصفیه فاضلاب استفاده می‌شود، عملکرد داشتند.

سپس محققان عصاره های گیاهی را روی آب واقعی آلوده به میکروپلاستیک آزمایش کردند. آنها نمونه هایی را از آب های اطراف تگزاس جمع آوری کردند و به آزمایشگاه آوردند. راندمان حذف عصاره گیاه بسته به منبع آب اصلی تغییر کرد: بامیه در آب اقیانوس (80%)، شنبلیله در آب‌های زیرزمینی (80-90%)، و ترکیب 1:1 بامیه و شنبلیله در آب شیرین (77%) بهترین عملکرد را داشت. محققان فرض می کنند که پلیمرهای طبیعی کارایی متفاوتی دارند زیرا هر نمونه آب دارای انواع، اندازه ها و شکل های میکروپلاستیک متفاوتی است.

پلی آکریل آمید در حال حاضر برای حذف آلاینده ها در طول تصفیه فاضلاب استفاده می شود، اما محققان می گویند که عصاره بامیه و شنبلیله می تواند به عنوان جایگزین های زیست تخریب پذیر و غیر سمی باشد. استفاده از این عصاره‌های گیاهی در تصفیه آب، میکروپلاستیک‌ها و سایر آلاینده‌ها را بدون وارد کردن مواد سمی اضافی به آب تصفیه‌شده، حذف می‌کند، بنابراین خطرات درازمدت سلامتی برای جمعیت کاهش می‌یابد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *