نمونهگیر آب چندلایهای روی کشتی آموزشی «اومیتاکا مارو» نصب شده است. این دستگاه حدود ۵۰ لیتر آب دریا را از اعماق مختلف اقیانوس جمعآوری میکند و سپس آن را برای یافتن میکروپلاستیکهای کوچک تجزیه و تحلیل میکند.
محققان دانشگاه کیوشو، گزارش میدهند که روش جدیدی را برای تجزیه و تحلیل دقیقتر توزیع میکروپلاستیکهای کوچک در اقیانوس در اعماق مختلف توسعه دادهاند. یافتههای آنها نشان داد که غلظت میکروپلاستیکهای کوچک معلق در اقیانوس از ۱۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ ذره در هر متر مکعب متغیر است. این تیم همچنین کشف کرد که میکروپلاستیکهای کوچک به دو روش متمایز به اعماق اقیانوس فرو میروند: برخی به شناوری تقریباً خنثی دست مییابند و در اعماق خاصی رانده میشوند، در حالی که برخی دیگر به سرعت به اعماق دریا فرو میروند.
از زمان ظهور پلاستیک در اوایل قرن بیستم، زبالههای پلاستیکی و آلودگی یک مسئله جهانی بودهاند. با تجزیه پلاستیکها، آنها به قطعات کوچکتری تقسیم میشوند. وقتی اندازه آنها به کمتر از ۵ میلیمتر میرسد، به آنها میکروپلاستیک گفته میشود. بیشتر میکروپلاستیکهای اقیانوس از پلیاتیلن و پلیپروپیلن ساخته شدهاند. این مواد چگالی کمتری نسبت به آب دریا دارند، بنابراین در نزدیکی سطح دریا شناور میشوند. با این حال، با گذشت زمان، جلبکها، باکتریها و سایر موجودات دریایی در فرآیندی به نام زیست رسوب به سطح آنها متصل میشوند. این امر منجر به افزایش وزن میکروپلاستیکها و فرو رفتن آنها به سمت کف دریا میشود.
پیافتههای محققان نشان داد که میکروپلاستیکهای کوچک از طریق دو مسیر مجزا به اعماق دریا میرسند: شناور شدن و غرق شدن. در مسیر اول، میکروپلاستیکهای کوچک با آب دریا به حالت شناوری خنثی میرسند. سپس در منطقهای از اقیانوس که چگالی آب بین ۱۰۲۳ تا ۱۰۲۵ کیلوگرم بر متر مکعب در عمق حدود ۱۰۰ تا ۳۰۰ متر است، شناور میشوند. این میکروپلاستیکهای کوچک تقریباً ۲۰ تا ۴۰ سال در این لایه شناور خواهند ماند. راه دیگر رسیدن میکروپلاستیکهای کوچک به اعماق دریا، افزایش چگالی آنها از طریق رسوب زیستی است که باعث میشود آنها به کف دریا فرو بروند. این تیم مشاهده کرد که غلظت میکروپلاستیکهای کوچک شناور در اقیانوس از ۱۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ ذره در هر متر مکعب آب دریا متغیر است. بنابر تحقیقات، محیط دریایی به طور برگشتناپذیری آلوده میشود و اقدامات متقابل فوری را ضروری میسازد.
