هر ساله، توده‌های عظیمی از سارگاسوم در سراسر اقیانوس اطلس گرمسیری پخش می‌شوند و خطوط ساحلی کارائیب را آلوده می‌کنند. آب‌های عمیق غنی از فسفر که توسط باد به سطح زمین رانده می‌شوند، سیانوباکتری‌های تثبیت‌کننده نیتروژن را که در همزیستی با جلبک‌های سارگاسوم زندگی می‌کنند، تقویت می‌کنند و مواد مغذی ضروری را در این منطقه فقیر از نظر نیتروژن برای آنها فراهم می‌کنند.
به خصوص در ماه‌های تابستان، جلبک‌های قهوه‌ای در سواحل جمع می‌شوند، تجزیه می‌شوند و بوی بدی از خود منتشر می‌کنند. این امر نه تنها گردشگران را دفع می‌کند، بلکه اکوسیستم‌های ساحلی را نیز تهدید می‌کند. در اقیانوس‌های آزاد، جلبک‌های دریایی سارگاسوم که روی سطح شناور هستند، به عنوان منبع تغذیه و زیستگاه گونه‌های دریایی متعدد عمل می‌کنند. تاکنون، منابع مواد مغذی فسفر (P) و نیتروژن (N) که رشد سریع آنها را تقویت می‌کنند، مشخص نبود. فرض بر این بود که رواناب مواد مغذی ناشی از کوددهی بیش از حد و جنگل‌زدایی جنگل‌های بارانی ممکن است مسئول این امر باشد. با این حال، این فرآیندها نمی‌توانند افزایش زیست توده سارگاسوم مشاهده شده در سال‌های گذشته را توضیح دهند.
یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی به رهبری موسسه شیمی ماکس پلانک اکنون مکانیسم اصلی پشت این شکوفایی جلبکی را کشف کرده است. محققان همچنین شرایط آب و هوایی را که این پدیده را تسهیل می‌کند، شناسایی کرده‌اند و آنها را قادر ساخته‌اند تا یک سیستم پیش‌بینی‌کننده برای رویدادهای به گل نشستن سارگاسوم در آینده ایجاد کنند. محققان با تجزیه و تحلیل هسته‌های مرجانی از مناطق مختلف کارائیب، ارتباط بین شکوفایی جلبکی، افزایش تثبیت نیتروژن و بالا آمدن آب‌های عمیق سرد و غنی از مواد مغذی را شناسایی کرده‌اند. در این مطالعه، محققان ماکس پلانک ترکیب ایزوتوپی نیتروژن مرجان‌ها را تجزیه و تحلیل کرده‌اند تا میزان نیتروژن تثبیت شده در اقیانوس توسط میکروارگانیسم‌ها را در طول ۱۲۰ سال گذشته بازسازی کنند.
به گفته محققان، مشاهده بادها، دمای دریا و تغییرات ناشی از بالاآمدگی در اقیانوس اطلس استوایی می‌تواند پیش‌بینی‌های مربوط به رشد سارگاسوم را بهبود بخشد. در نهایت، آینده سارگاسوم در اقیانوس اطلس گرمسیری به این بستگی دارد که گرمایش جهانی چگونه بر فرآیندهایی که باعث عرضه فسفر اضافی به اقیانوس اطلس استوایی می‌شوند، تأثیر می‌گذارد. محققان انتظار دارند که این یافته‌های جدید بتواند تلاش‌ها را برای کاهش تأثیرات شکوفایی بر اکوسیستم‌های صخره‌های کارائیب و جوامع ساحلی هدایت کند.
